زندگی خوب

زندگی خوب

(خلاصه مقاله)

سبا مقدم

 

• زندگی خوب چگونه ایجاد می شود؟
• در طول مدتی که زندگی می کنیم، چه چیزی ما را سالم و شاد نگه می دارد؟
• اگر قرار بود الان برای آینده تان به بهترین نحو سرمایه گذاری کنید، چگونه زمان و انرژی خود را صرف می کردید؟

ابتدای این قرن از نسل جوان نظرسنجی بعمل آمد و از آن ها پرسیده شد مهم ترین اهداف زندگیشان چیست؟ و بیش از 80% آن ها پاسخ دادند، هدف اصلی آن ها در زندگی پولدار شدن است و 50 درصد از همین جوان ها  هدف اصلی دیگری نیز عنوان کردند، که آن مشهور شدن بود.

به ما همواره گفته شده که سخت کار کنید و بیشتر بدست آورید و به ما این تصور را داده اند که این ها به منظور داشتن یک زندگی خوب ضروری هستند. ولی اگر بتوانیم مردم را از زمان نوجوانی تا سنین پیری مطالعه کنیم، تا دریابیم واقعا چه چیزی مردم را شاد و سالم نگه می دارد، به چه عواملی می رسیم؟ ما این کار را انجام دادیم:

تحقیق هاروارد در باره رشد بزرگسالی، احتمالا طولانی ترین مطالعه از زندگی بزرگسالی است. 75 سال، زندگی 724 مرد را زیر نظر گرفتیم. هر سال در مورد کار، محل زندگی و سلامتی آن ها می پرسیدیم که البته همه این سوالات بدون اطلاع از این که چه اتفاقی در زندگی آنها رخ خواهد داد، پرسیده می شدند.

مشابه این مطالعه بسیار نادر است. چنین مطالعاتی اغلب در طول یک دهه از بین رفته اند. چراکه بسیاری از آزمودنی ها مطالعه را ها می کردند و یا بودجه پروژه قطع می شده است و یا محققین از تحقیق جدا می شدند و یا افراد می مردند و هیچ کسی پیگیری نمی کرد.

ولی با ترکیبی از شانس و پشتکار چند نسل از پژوهشگران، این مطالعه انجام شده است. حدود 60 مرد از 724 شرکت کننده هنوز زنده هستند و در این مطالعه حضور دارند؛ بیشتر آن ها در دهه 90 عمرشان هستند و ما هم اکنون شروع به مطالعه بر روی بیش از 2000 تا از فرزندان این مردها کرده ایم و من مدیر چهارم این مطالعه هستم.

• از 1938 زندگی دو گروه را در نظر گرفتیم. گروه اول از این مطالعه زمانی آغاز شد که آن ها سال دوم دانشگاه هاروارد بودند. و در طول جنگ جهانی دوم دانشکده را تمام کردند و تعدادی از آن ها نیز به خدمت جنگ درآمدند. گروه دومی که زیر نظر گرفتیم، گروهی از پسران فقیرترین محله بوستون بودند. پسرانی که در این مطالعه انتخاب شدند، تعمدا از خانواده های مشکل دار و محروم بودند. آن ها در اتاق هایی فاقد آب گرم و سرد زندگی می کردند. هنگام ورود به مطالعه، همه این نوجوانان مصاحبه شدند، آزمایشات پزشکی انجام دادند، ما به خانه هایشان رفتیم و با والدین آن ها صحبت کردیم و به مرور زمان این نوجوانان به بزرگسالی رسیدند و پا به عرصه های مختلف زندگی گذاشتند.

آنها یا کاگر کارخانه، وکیل و یا دکتر شدند. یک نفر رئیس جمهور آمریکا شد. عده ای معتاد به الکل و عده ای مبتلا به اسکیزوفرنی شدند. عده از نردبان اجتماعی صعود کرده و تمام مسیر را تا بالا رفتند و عدهای هم مسیر خود را در جهت عکس رفتند.

برای داشتن شِمای واضحی از زندگی آن ها ما فقط به فرستادن پرسشنامه اکتفا نکردیم؛ ما از آن ها در خانۀ خودشان هم مصاحبه می گیریم، از دکترشان، سوابق پزشکیشان را می گیریم، تست خون می گیریم، و اسکن مغزی انجام می دهیم، با فرزندانشان صحبت می کنیم. هنگام بیان نگرانی هاشان با همسرانشان، از آن ها فیلم می گیریم. 10 سال پیش ما نهایتا از همسرانشان نیز تقاضا کردیم به مطالعۀ ما بپیوندند و آن ها به ما گفتند: چه عجب!

• خب ما چی بدست آوردیم؟ از صدها هزار صفحه اطلاعات جمع آوری شده چه نتایج و درس هایی گرفتیم؟ درس ها راجع به ثروت، شهرت یا سختکوشی نبودند! پیام واضحی که از این مطالعه 75 ساله بدست آوردیم این است: روابط خوب ما را شادتر و سالمتر نگه می دارد.
• ما 3 درس بزرگ دربارۀ روابط بدست آوردیم؛ اول این که روابط اجتماعی واقعا برای ما خوب است و تنهایی، واقعا می کشد!!! به نظر می رسد که افرادی با روابط اجتماعی بالا، با خانواده، دوستان و اجتماع، شادتر و از نظر فیزیکی سالمتر و عمر طولانی تر دارند، نسبت به افرادی که روابط کمتری دارند؛ تجربۀ تنهایی سمی  و زهرآگین است. افرادی که گوشه گیر ترند نسبت به افراد اجتماعی تر، حس می کنند کمتر خوشحالند و سلامتی آن ها زودتر از میانسالی به خطر می افتد و کارکرد مغز خود را سریعتر از دست می دهند و زندگی کوتاه تری دارند.
• ما می دانیم که می توان در جمع احساس تنهایی کنیم و هم می توان در یک ازدواج احساس تنهایی داشت. پس دومین درس بزرگ که آموختیم این است که تعداد دوستان مهم نیست! و یا در یک رابطه متعهد هستید یا نه. بلکه موضوع کیفیت روابط نزدیک است. تحقیقات نشان می دهند که زندگی در روابط متشنج و پر از جر و بحث، برای سلامتی مضر است. مثلا ازدواج های مشکل دار و بدون احساس، مشخصا برای سلامتی بدتر از گرفتن طلاق هستند و زندگی در روابط گرم در سنین میانسالی سلامتی را حفظ می کند.

افراد تحقیقمان را تا 80 سالگی بررسی کردیم، با این هدف که ببینیم آیا با بررسی دوره میانسالی آن ها می توان پیش بینی کرد که چه کسی در دهۀ 80 زندگیش، شاد و سلامت خواهد بود و چه کسی نخواهد بود؟ به این جهت تمام اطلاعاتی که از آن ها داشتیم را کنار هم گذاشتیم وبه این نتیجه رسیدیم که سطح کلسترول در سن 50 سالگی، عامل پیش بینی کنندۀ چگونه پیر شدن افراد نیست؛ بلکه اینکه چقدر از روابط خود راضی بودند، تعین کننده است! افرادی که در سن 50 سالگی از روابطشان بیشترین رضایت را داشتند، در 80 سالگی سالم ترین ها بودند!

اغلب خوشحال ترین زوج های ما-زن و مرد- در 80 سالگی شان گزارش دادند زمانی که درد جسمانی زیادی دارند، خلقشان همچنان بالا و شاد می ماند، ولی افرادی که روابط خوبی نداشتند، در آن زمانی که درد جسمانی زیادی دارند، با درد عاطفی و روحی آن درد تشدید می شود.

• سومین درس بزرگی که در مورد روابط و سلامت آموختیم، این است که روابط خوب نه فقط جسم ما، بلکه مغزمان را هم محافظت می کنند. به نظر می رسد وجود یک پیوند امن با یک فرد دیگر در 80 سالگی، محافظت کننده است. افرادی که در روابطی هستند که می توانند بر روی دیگران در صورت نیاز حساب کنند، حافظه قوی تری دارند و افرادی که در چنین روابطی نیستند، اغلب زوال حافظه را زودتر تجربه می کنند.
• این پیام که “روابط خوب برای سلامتی و شادمانی ما مفید است”، یک موضوع خیلی قدیمی است. پس چرا انقدر سخت فهمیده و راحت چشم پوشیده می شود؟ خوب، چون ما انسان هستیم. دوست داریم هرچه سریع تر هر چیزی را درست کنیم، چیزی بدست آوریم که در زمان کم باعث خوب شدن زندگی شود. روابط اما، پیچیده و گیج گننده هستند؛ رسیدگی به خانواده و دوستان کار سختی است و شاید همیشه کار لذت بخشی نباشد!!! و همچنین یک کار مادام العمر است و تمام نشدنی!
• افراد 75 سالۀ بازنشسته ای که در مطالعه ما خوشحالترین ها بودند، آن هایی بودند که فعالانه تلاش کرده بودند تا هم کارانشان را با هم بازی های جدیدشان جایگزین کنند!!! در مطالعۀ ما جوانانی بودند که عمیقا باور داشتند که شهرت، ثروت، موفقیت و کار، چیزهای لازم برای یک زندگی خوب هستند. ولی بارها و بارها در طول این 75 سال، تحقیق به ما نشان داده است که تنها افرادی خوشبخت هستند که در روابط امن و مطمئنی با خانواده، دوستان و جامعه هستند.

در مورد شما چطور؟

به قول مارک تواین: زمان زیادی نداریم! زندگی بسیار کوتاه است؛ برای بحث ها و عذرخواهی ها و دل شکستن ها….فقط برای دوست داشتن زمان هست…

“زندگی خوب با روابط خوب ساخته می شود“

What makes a good life?

Lessons from the longest study on happiness

Robert Waldinger, November 2015